De grootste beveiligingsfout uit de oudheid: Beveiligingslessen uit de Vallei der Koningen

Thanks to Mastercard’s long annual leave (we have 25 days!) I took a two week trip to Egypt earlier this month to visit a place I have always wanted to see: the burial tombs of the ancient pharaohs in the Valley of the Kings. As a security engineer, I could not help looking at these tombs as an ancient security program and as a case study on how defenses can fail over time.

Ancient Egypt left behind more artifacts than most other ancient cultures. One reason is that the Egyptians, especially their kings, were deeply focused on death and the afterlife with their physical bodies. They believed the body must be preserved (mummified) so the king could continue his journey after death and become a god! Because Egyptians invested so much in funerary goods and mummification, many objects survived at least until tomb raiders found some of them.

A brief look at the tomb of Tutankhamun (KV62) which was discovered in the early 20th century, shows what might have been placed in other royal tombs. It was one of the few royal tombs not fully looted in ancient times. It contained hundreds of kilograms of gold and many other treasures from over 3,300 years ago.

Golden Throne of Tutankhamun was found in his burial chamber by archaeologist Howard Carter in 1922

From obvious pyramids to hidden tombs

In the Old and Middle Kingdoms, kings built pyramids as burial placements. These monuments were easy to see, which also made them easy to target. Even though they used blocking stones and other tricks, many were robbed. Later, in the New Kingdom (about 3,500 years ago) pharaohs moved to a new model: security by obscurity. Ze zagen wat er gebeurde met de piramides van hun voorgangers, dus kozen ze een afgelegen vallei aan de westelijke oever van de Nijl, dicht bij het huidige Luxor, en groeven verborgen graven in de rots. Ze bouwden en isoleerden een arbeidersdorp, Deir el-Medina, om de locatie en details geheim te houden. Gedurende ongeveer 500 jaren, produceerde dit dorp de graven van nieuwe farao's.

De Piramide van Djoser wordt beschouwd als de eerste ooit gebouwde piramide, ongeveer 4,700 years ago.

Deze graven waren essentieel. De doden hadden hun gemummificeerde lichaam nodig, voorwerpen, offers, en gidsen zoals het Boek van de Doden om Osiris te bereiken en in het hiernamaals te leven. Als een graf werd beroofd, was het niet alleen een materieel verlies, maar ook een geestelijk falen.

Wat ik zag tijdens mijn bezoek

Ik bezocht bijna alle graven die open waren voor het publiek in de Vallei der Koningen, Vallei der Koninginnen, en deir-el Madinah. Een van de interessante observaties is dat je kunt zien dat verschillende koningen verschillende risicokeuzes maakten. Sommigen plaatsten hun graven op beter toegankelijke locaties, weddend op interne complexiteit en decoratie. Anderen, zoals Thoetmosis III, kozen voor moeilijkere, meer verborgen posities. Maar uiteindelijk, werden bijna al deze graven gevonden en beroofd tijdens latere periodes van instabiliteit door gemotiveerde aanvallers. Dit betekent dat zelfs de slimmere en meer risicomijdende koningen faalden in hun beveiligingsontwerpen. Hier is mijn visie op waarom de verdediging faalde en hoe het beter had gekund.

Begraafkamer van Ramses de Derde op de achtergrond.

Waarom de verdediging faalde

• Beveiliging door verborgenheid was de belangrijkste maatregel. Verborgen ingangen, afgesloten deuren, en een afgelegen vallei hielpen, maar ze waren niet genoeg voor een verdediging die duizenden jaren moest standhouden.
• De tijd bevoordeelt de aanvallers (Dit zeg ik altijd tegen mijn klanten!). Door de eeuwen heen, geheime informatie lekt. Rotsverschuivingen. Politieke crises komen en gaan. Motivatie blijft hoog wanneer er schatten in het spel zijn.
• Beperkte diepte van verdediging. Blokkerende stenen en valse corridors vertraagden aanvallers maar stopten tunneling of door insiders gefaciliteerde omzeilingen niet. De belangrijkste verdediging was veiligheid door obscuriteit en geen extra controles.
• Bedreiging van binnenuit, instabiliteit in het late Nieuwe Rijk, inflatie, en vertraagde rantsoenen (de aanval op Deir el‑Medina) toegenomen diefstal en omkoping. Processtukken noemen steenhouwers, smid, necropolis politie, en laaggeplaatste priesters betrokken bij diefstallen.
• Enkele kwetsbare punten met een vertrouwde gemeenschap. Te veel kennis en toegang lagen bij één kleine, vertrouwde gemeenschap. Once secrecy failed there, the whole system failed.
• No continuous monitoring or incident response was in place (very difficult to put it in place for thousands of years and more!). Painted snakes and divine guardians were symbolic, not real controls. (They had many of them on the walls and around coffins!) There were seals, but there was no sustained monitoring, patrols, or effective response over the long term.

Common security mistakes by the Pharaohs

• Controls did not match asset value. If you bury hundreds of kilograms of gold with the king, you invite extreme, persistent attacks. The defense did not match that high value.
• Over reliance on secrecy. Obscurity helped at first, but there were few layered controls after secrecy was gone.
• No least privilege! Many workers in Deir el‑Medina had broad knowledge of plans, maps, en indelingen. Dit maakte latere berovingen mogelijk.
  Zwak beheer van toegang. Privileged access management bestond niet in de moderne zin. Dezelfde teams die de graven bouwden, wisten hoe ze ze konden kraken.

Hoe ze dit hadden kunnen verbeteren

• Verminder de motivatie van aanvallers (MOM-framework: Succes = motief + methode + kans): Ze zouden niet grote hoeveelheden goud bij het lichaam moeten begraven. Bewaar het lichaam voor het hiernamaals, maar verwijder het belangrijkste motief.
• Als schatten begraven moeten worden, scheid het van de mummie in onafhankelijke, genummerde kamers, ver verwijderd van het hoofdgraf, met anti‑tunnel functies (puin sleuven, harde gesteentelagen, lokschachten).
• Voeg verdediging-in-diepte toe: Meerdere verzegelde compartimenten met verschillende verzegelmethoden en onafhankelijke stenen barrières.
• Fysieke anti‑knutsel lagen die tunnelen lawaaiig maken, risicovol, en traag.
• Handhaaf minimale kennisprivileges: Verdeel ontwerpdetails zodat geen enkel team het volledige ontwerp kent. Draai teams, compartimenteer taken, en gebruik need-to-know voor de locaties van de uiteindelijke grafkamers.
• Houd het werk aan de uiteindelijke kamer bij een zeer klein, hoogst vertrouwd team, verwijder of verplaats ze daarna.
• Misleiding: Meerdere lokgrafkamers met overtuigende voorwerpen, vroege plaatsing tijdens de bouw zodat arbeiders denken dat het lokgraf echt is. Valse begrafenisgebeurtenissen om misleidende mondelinge geschiedenis te creëren.